Van feeën tot een geweldige beach wedding

Hi!

Daar ben ik dan weer met mijn 2e verslag vanuit Australië. Op dit moment zit ik lekker rustig in de tuin dit verslag te schrijven. Vandaag heb ik even voor mezelf een rustdag ingelast aangezien we toch wel een geweldig maar ook vermoeiend weekend achter de rug hebben. En met een dagje in de tuin zitten met zo’n 32 graden en een lekker zomers briesje is natuurlijk ook helemaal niks mee :)

De afgelopen week heb ik weer veel gedaan. Zo ben ik dinsdag naar Fremantle geweest omdat ik graag de Pickled Fairy Shop wilde zien. De naam zegt het al, dit is een heel schattig winkeltje. Hier verkopen ze allerlei elfen en feeën spullen. Nu zullen jullie wel denken, Ess wat in hemelsnaam moet je in zo’n winkel. Nou dat zal ik jullie eens even uitleggen. De laatste keer dat ik hier in Australië was, zo’n 14 jaar geleden, waren mijn zussen en ik helemaal fan van deze winkel. Dit was een van de weinige dingen die we nog van de vakantie konden herinneren. Dus toen mijn zussen hoorden dat ik naar Australië ging, was het eerste dat ze zeiden: ‘Ga naar de Pickled Fairy Shop als het nog bestaat’. Nou daar ben ik dus naartoe gegaan. Het grappige was wel dat er qua dingen en spullen vrij weinig tot niks is veranderd. Vroeger leek het allemaal veel groter, waarschijnlijk omdat we nog zo klein waren en nog nooit zoiets hadden gezien. Nu was het gewoon een leuk winkeltje waar je lekker rond kan snuffelen en nog steeds als je hier binnen komt, staat er een ‘Fee’ klaar en gooit allemaal glitters over je heen, zodat je een beetje dat magische gevoel krijgt (Nikki; je zou je hier prima voor een dag vermaken, met het gooien van glitters over mensen heen haha). Na een aantal foto’s te hebben gemaakt en deze meteen naar het thuisfront door te hebben gestuurd, was het dan tijd om even rond te lopen door Fremantle. Zo zijn we al langs de gevangenis gelopen om het een en ander te vragen en zijn we erna langs het water gaan lopen en ergens wat wezen eten. Als je in zo’n havenplaatsje gaat lunchen, moet je natuurlijk de welbekende Australische combinatie Fish and Chips eten. Dat had ik dan ook gedaan en het was weer eens heerlijk!

Woensdag ben ik met Rosemarie en Laurie een kop koffie en thee gaan drinken. Sinds ik hier ben, drink ik mijn thee niet altijd meer zwart zonder suiker, maar ook met melk. Iets wat hier ook erg normaal is en ik ook snel aan gewend ben geraakt. Daarna zijn we langs de stranden van Rockingham gereden en hebben we nog een monument bezocht, waar er 6 gevangenen uit de Fremantle Prison zijn ontsnapt en terug zijn gegaan naar Ierland. Een enorm lekker en relaxt dagje was het dus.

De dag erna ben ik dan naar de Fremantle prison gegaan met Pete. We hebben er twee tours gedaan. Een tour was gewoon een rondleiding door de gevangenis zelf met wat uitleg en de andere tour was ook een rondleiding met verhalen over mensen die probeerden te ontsnappen en je zag dan ook de plekken waar ze dit probeerden te doen. De Fremantle Prison is een van DE bezienswaardigheden in West-Australië. De gevangenis staat ook op de Werelderfgoedlijst. De gevangenis is gebouwd tussen 1850 en 1860. De gevangen die er toen zaten kwamen allemaal uit Engeland en Ierland. Voor de gevangen er überhaupt aankwamen moesten ze eerst 5 maanden reizen met de boot, was het slecht weer dan deden ze er rustig 6 of 7 maanden over. De rondleidingen waren erg interessant en het was ook wel indrukwekkend om te zien hoe de gevangenis eruit zag. Dit is toch wel iets anders dan de gevangenissen van nu, want dat ziet er net uit alsof je op vakantie bent. Daar hadden ze het toch wel iets anders. Slapen in een kamer van 1 bij 2 meter, mensen werden er nog opgehangen en voor het stelen van een brood kon je al straf van 5 jaar verwachten. Heel bizar dus.

Na de rondleidingen zijn we richting de voetbalwedstrijd van Kobi gegaan en hebben we de dag afgesloten met ongezond eten bij de MAC. Ook wel weer grappig om te zien, is dat ze net als bijvoorbeeld bij de Subway weer allemaal hele verschillende keuzes hebben qua eten en drinken. De prijzen zijn hier wel gewoon hetzelfde als in Nederland. Dit is lang niet zo bij de rest van de plaatsen waar je kan lunchen of dineren.

Vrijdagochtend ben ik nog even naar een winkelcentrum gegaan om het een en ander te kopen om mee te nemen naar huis. Hoewel ik nog iets meer dan 2 weken de tijd heb, leek het me toch slim om alvast rond te kijken. De tijd vliegt hier namelijk echt voorbij. We hadden ook nog even met Jack, Gloria en Michael afgesproken om bij de Dome een kop koffie/thee te drinken. Snel de laatste dingen over de avond door besproken, aangezien we die avond richting het zuiden van Perth zouden gaan voor ons weekendje weg. Een autorit van zo’n 3 uur en het alleen maar zien van dezelfde landschappen maakte het wel een vermoeiende reis. Aangekomen in Dunsborough zijn we met bijna de hele familie wezen eten bij Clancy’s Fish Pub ter gelegenheid van Michaels 31e verjaardag. Een enorm gezellige avond van het begin van een nog gezelliger weekend. Rond een uur of tien ging ik met Zoë richting het resort waar we het weekend zouden verblijven. Een deel van de familie verbleef in het Pullman Bunker Bay Resort waar de bruiloft ook werd gehouden en een ander deel van de familie verbleef in een ander resort ietsjes verderop.

Zaterdag was het dan eindelijk zover, de dag waar iedereen toch best wel naar uitkeek. We stonden in de ochtend al vroeg op, om in het stadje te ontbijten. Dit kon natuurlijk ook gewoon in het resort, maar het is leuker om dit ergens anders te doen zodat je meteen wat ziet van de omgeving. Na het ontbijt zijn Zoë en ik naar de kapper gegaan om onze haren daar te laten stijlen voor de bruiloft. Gelukkig duurde het niet al te lang dus daarna hadden we nog genoeg tijd om de omgeving te verkennen. We zijn dan ook een heel stuk met haar ouders gaan rijden en toen kwamen we op een gegeven moment uit bij een van de andere badplaatsen. Ik heb nog nooit in mijn leven zulke mooie stranden gezien. Het water was zo mooi helder en de stranden spierwit. Het was dan ook echt genieten geblazen.

Na een tijdje rond te hebben gereden was het toch echt tijd om weer terug te gaan naar het resort aangezien we ons moesten klaar maken voor de bruiloft. Om 15.15uur liepen we naar beneden, naar het strand waar de bruiloft plaatsvond. Het weer was echt super, niet teveel wind, veel zon en met het geluid van de zee op de achtergrond was het plaatje voor een perfecte strandbruiloft toch wel compleet.

Het mogen meemaken van deze bruiloft vond ik echt heel bijzonder. Nadat de ceremonie klaar was, kwam er nog een zandceremonie. Er stonden 4 flessen gevuld met verschillende kleuren zand die allemaal een voor een in een ronde schaal moesten worden gedaan. Eerst werd het normale zand van de strand er door Aiden en Leandra in gedaan. Dit zand kwam van een strand in de buurt van waar zij wonen. Daarna deed Aiden er wit zand bij in, dit stond voor zijn familie. Leandra deed er geel zand bij in, dit stond voor haar familie en daarna deden de kinderen er oranje zand er bij in. Alle combinaties van de verschillende kleuren zand stond weer symbool voor hun als gezin en hun liefde voor elkaar. Toen ze dan wettelijk als Mr. en Mrs. Slinger werden verklaard was het tijd voor een groepsfoto en daarna wat drankjes aan het strand. Super gezellig sfeertje hing er en een uurtje later ging iedereen naar binnen voor de receptie en het feest. Ook dit gaat er heel anders aan toe als in Nederland. Hier is het vooral veel seafood, verschillende soorten bier en verschillende soorten wijnen. Sterke drank hadden ze niet , behalve diegene die hun eigen flessen mee namen haha. Dat iedereen het zo leuk vind dat ik hier in Australië ben, bleek ook weer uit de speech van Aiden en Leandra op het eind. Tijdens het speechen bedankten ze nog hun tante die speciaal uit Engeland was gekomen voor hun bruiloft en mij ook voor het komen uit Nederland. Voor hun was het dus een enorme eer om ons er bij te hebben, terwijl ik het juist een eer vond om er bij te mogen zijn haha. Al met al was het een hele geslaagde dag.

De zondag gingen we met de hele familie ontbijten in de stad om zo het weekend op een leuke manier gezamenlijk af te sluiten. Daarna ging iedereen zijn eigen ding doen, sommigen gingen meteen terug, anderen bleven nog een nachtje en wij maakten een ommetje voor we terug naar huis gingen. We gingen namelijk lang Gnomesville. Juistum, een plaats met wel duizenden gnomes (tuinkabouters). Toeristen van over de hele wereld leggen hier hun tuinkabouter neer en schrijven er een verhaaltje bij of maken er iets bijzonders van. Super grappig om allemaal te zien. Later zijn we nog langs Heather gegaan (een vriendin van mijn tante), die woonde ietsjes verderop. Haar dichtstbijzijnde buren wonen zo’n 4 kilometer van haar af. Het huis waarin ze woont is enorm mooi en heeft ook een geweldig uitzicht op de heuvels en de grote stukken land. Ze leeft een beetje de farm life. Na daar even wat rond te hebben gehangen was het dan tijd voor een autorit van nog zo’n 3 uurtjes.

Al met al was het weer een enorm leuke en drukke week met weer veel nieuwe ervaringen die ik heb opgedaan en veel nieuwe dingen die ik heb gezien. Voor deze week staan er weer allerlei dingen op het programma dus deze week zal ook wel weer voorbij vliegen.

Tot het volgende verslag.

XO,
Ess